Eerste maand Londen!

Daar zit ze dan, komend uit Oosteind met nog geen 1500 inwoners en nu in de grote wereldstad Londen met bijna 8 miljoen inwoners, 3e grootste stad in Europa is en 22e in de wereld. Nu al een dikke maand van huis, 29 mei vertrokken samen met me grote zus naar Londen, zoekend naar een kamer, een goede buurt en leuke huisgenoten. Net klaar met de onvergetelijke play-offs met mijn hockeyteam, waarvan ik nog steeds geniet en het liefste elke dag onze mooie filmpjes terug kijk. Wat een herinneringen en wat was dat vet en wat mis ik die hockey nu al. Alles ging zo snel en voordat ik het wist zat ik al in het vliegtuig naar Londen. Ik, die niet goed is in korte verhalen schrijven maar alles moet een keer de eerste keer zijn. Ik, die niet goed is in veel foto’s maken maar nog altijd de afspraak nakomt met mijn vriendinnen om elke dag een snapchat te sturen. Ik, die nog nooit in Londen was geweest en ik die geen dagboeken kan bijhouden maar wel gaat proberen elke maand sowieso een “leuk” verhaaltje op deze pagina te zetten. Ik, die vandaag 29 mei een maand in Londen woon en het ook al een dikke maand geleden is dat ik mijn zus moest uitzwaaien op het treinstation in Londen. En toen was ik echt “alleen” in de big city: LONDEN.

Engeland het land van de bierdrinkende mannen en vrouwen met te kleine kleding. Engeland het land met de te witte huidskleur, de vele voetbal clubs en voetbal hooligans. Uitgaan kan hier gerust in je iets te grote kanten boxershort, hoe korter hoe beter. Ook met sportkleding van de jaren 90 en opgetrokken witte kousen met spierwitte sneakers biertjes drinkend in de pub is geen probleem. Kortom hoe je er ook uitziet, het kan hier allemaal. Engeland het land waar schooluniformen nog steeds bestaan en ze jaloers zijn op de stufi in Nederland. Londen de stad waar je altijd bier kan drinken en waar je over halve liters tegelijkertijd praat. Altijd zie je mensen bier drinken, tussen de middag of avonds het maakt ze hier niks uit. Het land waarvan ze dachten dat Engeland wereldkampioen zou worden en er bussen rond rijden met Engelse spelers erop waarop met koeienletters geschreven staat: ALL-IN OR NOTHING, nothing dus.. Gelukkig zijn de meeste op mijn stage nu wel voor “The Netherlands” because they really like “the fast” Robben and “flying” van Persie. Londen de stad met de meest verschillende nationaliteiten en waar je opzoek moet naar echt Londenaars. Het land met veel vooroordelen maar in de grote stad amper “echte” Engelse te vinden zijn. Londen de stad die nooit slaapt en waar altijd iets te doen is. Ja, ik vermaak me wel en ga het hier ook wel nog 5 maanden volhouden. Mijn hockey trainer ze een paar maanden geleden, je kan overal een “thuis” gevoel creëren het is maar wat je er zelf van maakt. En zo is dat, het gouden fotolijstje met het leukste team ever naast mijn bed, de leuke foto muur en het te gekke en te lieve foto boek van mijn vriendinnetjes, die nog steeds elke dag opengaat en de kamer waar de Nederlandse vlag aan de muur hangt, is dat gevoel er nu helemaal.

Samen met Kady zoekend naar kamers, wat zeker niet gemakkelijk was maar vooral heel vermoeiend. De opdracht van m’n moeder aan me zus was duidelijk: vind een kamer voordat je weer weg bent. Geef me zus een afspraak mee en ze doet het. We hadden een kamer gevonden in Elephant & Castle, maar na een paar dagen en een heleboel ervaringen en verhalen rijker leek het mij toch beter te verhuizen. Helaas van mijn huisgenoten want die waren erg leuk maar nu woon ik in Angel, een hele leuke buurt waar altijd wat te doen is, leuk restaurantjes, cafeetjes, winkeltjes en de underground in de straat. Samenwonend met 3 Italiaanse, 2 Spaanse en tot en met morgen een stel uit een klein land naast China waarvan ik nog steeds de naam vergeet. Angel een ideale plek dus! Londen de stad waar een kamer 3 keer zo duur is dan in Nederland en waar meer real estate agencies zitten dan kamers. London waar de underground al zo vol is maar er nog altijd mensen blijven instappen. Zo ook als ik naar mijn stage ga, ja stage is leuk er erg leerzaam. Heel flexibel en dus ook veel zelfstandig. Veel op kantoor maar wel super leuke collega’s. Mijn supervisor, een hele lieve vrouw die het beste met mij voorheeft en er dus ook alles aan doet dat ik zoveel mogelijk leer. Maar goed, niks word natuurlijk zoals bij cafetaria de Toren, bij familie de Toren. Het is maar goed dat ik mijn oranje toren shirt heb meegekregen want “het toren gevoel” is er natuurlijk nog altijd. Op naar zaterdag wanneer ik hem weer aan mag. En natuurlijk het herinneringen boekje van mijn lieve collega’s waarin wouter slim had geschreven “mind the gap” maar ik niet wetende dat dit zowat op elke station gezegd word als je de underground in of uit gaat en het met koeien letters op de grond geschreven staat. Elke keer als ik dat woord nu hoor of zie moet ik aan dat stukje in mijn boekje moet denken. Ja wouter ik zal je niet vergeten, je missie dat ik je niet vergeet is geslaagd!

Maargoed.. Tijdens mijn eerste dagen met mijn zus eigenlijk niets van de stad kunnen zien omdat we zo druk in de weer waren met alles regelen. Maar Kaatje zei: “ agg Rox, des te betere reden dan ik snel een keetje terug kom”. Wat ze dan ook erg serieus nam. 17 juni, zou ik met Laura wat gaan eten maar toen ik beneden de deur opende stonden mijn mama en mijn zus daar! Wauw wat een verassing en wauw wat VET! Wat een gekken nog geen 24 uur later waren ze zowat alweer in het kikkerlandje thuis. Maar deze onvergetelijke verjaardag in Londen staat in mijn geheugen geschreven en elke dag nog denk ik woow wat ben ik verrast he, papa, mama, Sonny en Kady THANKS!! Maar ik ben sowieso veel verrast de laatste tijd, Jennifer die me verraste met een etentje in NL en me lieve poepies, Noortje, Danique, Maud en Jennifer op Schiphol op om mij uit te zwaaien! En dan ook nog Bob, die het weekend na mijn verjaardag al naar Londen kwam. Zittend op de wc in het hoogste gebouw van Londen een geweldig uitzicht te hebben gehad. De view from the shard een echt aanrader! Verder naar het wijkje Shoreditch geweest, wat ook erg leuk was met allerlei oude antieke spulletjes en waar ik zeker nog vaker heenga, ik zeg thansk to Zico. En als aardbei op de slagroom is nu ook Julia in Londen voor haar halfjaar stage en zijn we afgelopen zondag naar het Color festival geweest samen met Cees en Ivo, ook 2 jongens van school. Wat een festival, wat een troep en wat een feest! Komende maand zit hostel Roxy volgeboekt, mama, Jennifer, Noortje, Elleke en Sanne komen langs. ZIN IN! Verder ben ik van plan deze week naar Wimbledon te gaan en komende maandag finisht te tour de france ook nog eens in London, “sportieve” dagen voor de boeg want ook zaterdagavond gaan wij weer Nederland kijken.

Maar mijn zus vroeg of ik mijn verhaaltjes “kort” wilde houden dus volgens mij is het zo wel genoeg, ik zeg slaap lekker en tot de volgende keer! Liefs uit Londen x

ps: foto's komen nog.. Hihi zoals altijd!